تازه های الکترونیک و تکنولوژی

انتظار می رود که با پیشرفت کامپیوترهای کوانتومی قدرت کامپیوترها به بالاترین درجه ی خود برسند. این مسئله را در نظر داشته باشید که پیچیدگی این تکنولوژی آنقدر بالاست که تنها شرکت ها و سازمان های قدرتمندی مانند گوگل و ناسا توانایی رویا پردازی و کار در این زمینه را دارند.

برای بسیاری از مردم کار با این کامپیوترها در حد رویا باقی خواهد ماند؛ اما یک لحظه صبر کنید. به نظر می رسد شرکت IBM قصد دارد رویای ما را به حقیقت تبدیل کند.

شرکت IBM در حال کار بر روی پروژه ای به نام پردازش کوانتومی است که به زودی قرار است یکی از کامپیوترهای کوانتومی خود را به طور رایگان در دسترس عموم قرار دهد. شما می توانید با آموزش هایی که شرکت IBM در اختیار شما قرار می دهد با این کامپیوترها کار کنید و از آن لذت ببرید.

در کنار نسخه جدید سیستم عامل iOS که این بار iOS 10 نام دارد قرار است اپل موزیک در نسخه بتا به فروش برسد. در نهایت این بروزرسانی به عنوان نسخه جدید سیستم عامل موبایل iOS پاییز امسال عرضه خواهد شد.

بنابر اعلام چند منبع مختلف، جزییاتی از این طراحی جدید منتشر شده است. بنابراین Apple Music قرار است به صورت کلی طراحی بسیار ساده تری با پس زمینه هایی به رنگ سفید و مشکی بیشتر دریافت کند. برای اینکه زمینه سفید و سیاه اپلکیشن خسته کننده هم نشوند، قرار است تصاویر رنگی آلبوم خواننده ها بخش بزرگی از این رابط کاربری جدید را در برگیرد. ظاهر آلبوم خوانندگان البته همچنان بدون تغییر باقی می ماند تا وابسته به رنگ کاور آلبوم خواننده تغییر رنگ دهد.

اپل موزیک همچنین قرار است نمای میان بر بهتری را به وسیله ویژگی 3D Touch بدست آورد که اشتراک گذاری آهنگ ها را راحت تر کند. بخشی به نام For You که در این برنامه قرار دارد ظاهر ساده تر و بهتری برای تبلیغ هنرمندان و آلبوم های مختلف پیدا خواهد کرد اما الگوریتم آن تغییر نمی کند. در نسخه جدید همچنین تب New حذف خواهد شد و جایگزین آن قرار است تب دیگری با نام Browse جای گیرد که ظاهرا بهتر می تواند محتوای این بخش را مرتب کند.

تغییر دیگری که درباره نسخه جدید اپلیکیشن Apple Music قرار است مشاهده کنیم، پشتیبانی وسیع از متن (لیریک) آهنگ های مختلف است. همه این ویژگی های جدید به وسیله یک بروزرسانی کوچک برای آیتونز به مک نیز وارد می شوند.

کمپانی اچ تی سی به تازگی دستگاه HTC Vive و گوشی جدید HTC 10 را به بازار عرضه کرده است.

وانگ سونگ چینگ، مدیر وایو در اچ تی سی چین، در خلال کنفرانسی در هفته گذشته، اعلام کرد که فروش دستگاه های واقعیت مجازی ، چهار سال دیگر، بیشتر از گوشی های هوشمند خواهد شد.

وانگ آینده تیره ای را برای گوشی های هوشمند پیش بینی می کند. به گفته او، فروش گوشی های هوشمند تنها ۹ سال پس از معرفی اولین آیفون، به اوج خود رسیده است.

وانگ اعلام کرد که فروش گوشی های هوشمند در سال جاری با کاهش همراه است و این شرایط را با کامپیوتر های شخصی مقایسه کرده که ۳۰ سال طول کشید تا به اوج فروش خود برسد و سپس شاهد کاهش فروش بوده است. این پایین آمدن عمر کاربردی دستگاه ها، باعث شده تا وانگ باور داشته باشد که هدست های واقعیت مجازی، در سال ۲۰۲۰ تبدیل به پرفروش ترین وسیله کامپیوتری می شوند.

این اظهارات توسط رئیس یک شرکت تولید کننده هدست های واقعیت مجازی، غافلگیر کننده نیست. اما وانگ سر سخت تر از اکثر آن ها است و نشانه آن صحبت های او در رابطه با کاهش فروش محصولات اچ تی سی است.

بعد از سال ۲۰۱۵ که سال فاجعه باری برای کمپانی اچ تی سی بود، حالا این کمپانی به دنبال به دست آوردن جایگاه خود در صنعت گوشی های هوشمند است. در رابطه با اچ تی سی 10، جدای از بحث قیمتی آن، نقد های مثبتی نوشته شده است. اما بدون توجه به فروش اچ تی سی 10، کمپانی اچ تی سی در حال کار روی واقعیت مجازی به عنوان بخش عمده پیشرفت آینده این شرکت است.

اچ تی سی وایو که با کمک کمپانی بازی سازی Valve ساخته شده است، در کنار Ocolus Rift و PSVR سونی، به عنوان یکی از برترین پلت فرم های واقعیت مجازی بدون استفاده از گوشی، شناخته می شود. فروش بالای این دستگاه باعث افزایش ارزش سهام اچ تی سی شد در حالی که این شرکت در سال ۲۰۱۵ دارای مشکلات متعددی بود.

اما آیا اچ تی سی به آرامی به سمت واقعیت مجازی به عنوان تولید اصلی خود، حرکت خواهد کرد؟ این اولین باری نخواهد بود که این کمپانی، تولیدات خود را تغییر می دهد. این شرکت در گذشته به عنوان فعالیت اصلی، جزو سازندگان کامپیوتر های شخصی بود.

شایعه شده بود که اچ تی سی، بخش مربوط به واقعیت مجازی خود را تبدیل به یک کمپانی جداگانه و مستقل می کند. اما این کمپانی با رد این موضوع اعلام کرد که به ارتقا تولیدات واقعیت مجازی خود ادامه خواهد داد تا ارزش سهامش را بالاتر ببرد.

اظهارات وانگ موجب بالا رفتن ارزش سهام اچ تی سی به میزان 1.3 درصد در روز دوشنبه شد.

نظر شما در رابطه با این موضوع چیست؟ آیا فروش هدست های واقعیت مجازی بیشتر از گوشی های هوشمند خواهد شد؟

این روزها، به هر چیزی که دارای یک پردازنده یا یک سنسور باشد و بتواند به یک شبکه متصل شود، "هوشمند" می گوییم.

حالا از این واژه برای شهرها هم استفاده می شود. اما هوشمند بودن یک شهر چه معنایی می تواند داشته باشد؟ اولین چیزی که در ذهن تداعی می شود این است که چنین شهری دارای زیرساخت های اطلاعاتی و ارتباطی است که می تواند با دستگاه های هوشمند وارد تعامل شود تا کیفیت و بازدهی زندگی شهروندان را بهبود بخشد. این دستگاه های هوشمند می توانند گوشی، اتومبیل، ترموستات و کنتورهای آب باشند. چنانچه اطلاعات این دستگاه ها قابلیت اتصال به زیرساخت ها را داشته باشند مواردی مثل ترافیک، سیستم پارکینگ، شبکه ی برق و سیستم صدور قبض ها مستقیما به صورت اطلاعات گزارش می شوند.

به هیچ عنوان فکر نکنید که فقط کشورهای جهان اول پتانسیل داشتن شهرهای هوشمند را دارند. برای مثال وضعیت ذخیره ی آب ساکنان شهر هوبلی که یکی از شهرهای در حال رشد هند است، غیر قابل پیش بینی است. از این رو در مواقعی آب تمیز فراهم است، سرویسی به نام Nextdrop با فرستادن پیامک به شهروندان اطلاع رسانی می کند که میزان آب مورد نیاز خود را ذخیره کنند.

در سراسر دنیا، رشد شهرها به میزان دسترسی آن ها به منابع طبیعی و سهولت حمل و نقل وابسته است. در جهان اطلاعات محور امروز، بروزرسانی و اعمال نفوذ در زیرساخت های اطلاعاتی و ارتباطات امری حیاتی محسوب می شود چرا که مسائلی مثل حفاظت از انرژی، ترافیک، ایمنی و بهبود کیفیت زندگی به این حوزه وابسته هستند.

حمل و نقل و ترافیک

سازمان حمل و نقل ایالات متحده، با مشارکت پل آلن (از بنیان گذاران شرکت مایکروسافت) پشتیبانی مالی در زمینه ی هوشمند سازی بعضی شهرها را به عهده گرفته است. از آنجا که یک طرف ماجرا، سازمان حمل و نقل است پس در رویکرد هوشمندسازی شهر، وضعیت ترافیک و حمل و نقل لحاظ خواهد شد.

اتومبیل ها، شهرهای آمریکا را به شدت تحت تاثیر قرار داده اند. از این رو جاده ها و اتومبیل ها جزء اولویت های برنامه ریزی در مراکز شهری، مناطق صنعتی، حومه و مناطق خارج از شهر به حساب می آیند. از این رو ظهور اتومبیل های هوشمند برنامه ریزی شهرها را تحت الشعاع قرار خواهد داد. با این حال، توانایی ایجاد ارتباط بین اتومبیل ها و زیرساخت های هوشمند، فرصت هایی ایجاد خواهد کرد تا تغییر و تحولات علاوه بر حمل و نقل، به موارد دیگر نیز نفوذ کند.

سازمان حمل و نقل ایالات متحده اعلام کرده است که برای بهبود مسئله ی حمل و نقل، مواردی چون ایمنی، محیط زیست و بهینه سازی هزینه ها در اولویت های نخست قرار خواهند گرفت. در ادامه، به آمار سالانه ی مشکلات موجود در زمینه ی حمل و نقل، ایمنی و محیط زیست اشاره شده است:

حمل و نقل

۵.۵ میلیارد ساعت تاخیر در جابه جایی و عبور و مرور

۱۲۱ میلیارد دلار ضرر به علت ترافیک شهری

ایمنی

۳۲۶۷۵ مرگ ناشی از تصادفات اتومبیل در سال ۲۰۱۴

۸۳۶ میلیارد دلار بابت هزینه های ناشی جراحت، بیمه، هزینه های پزشکی و خسارت به اموال

محیط زیست

هدر رفت ۲.۹ میلیارد گالن سوخت

۵۶ میلیارد پوند تولید دی اکسید کربن اضافی

با این حال شرکت هایی مثل گوگل، تسلا موتور، دایملر- بنز و دیگر خودروسازان در تلاش هستند تا خودروهایی بدون سرنشین را روانه ی بازار کنند و دستورات لازم از طریق سنسورها در اتومبیل اجرا شود. گام بعدی تبادل اطلاعات بین اتومبیل ها است. چنانچه این قابلیت فراهم شود اتومبیل ها می توانند نسبت به حرکت یکدیگر واکنش نشان دهند یا از برخورد به موانع جلوگیری کنند. پیشرفته ترین مرحله، مربوط به زیرساخت های ارتباطی است که در آن داده ها از سنسورهای جاده ای و دوربین های نظارتی به اتومبیل ها منتقل شده و اطلاعاتی مثل دسترسی به پارکینگ، وضعیت ترافیک و شرایط آب و هوایی در اختیار اتومبیل ها قرار می دهد.

در صورت فراهم شدن تمامی این قابلیت ها باز هم این پرسش پیش می آید که کنترل ترافیک در این شرایط به چه صورت خواهد بود؟ چرا که تمام اتومبیل ها سطح هوشمندی یکسانی ندارند. این قسمت از ماجرا، یکی از مهم ترین مسائلی است که شهرها، شهرداری ها و شهرستان ها در برنامه ریزی های خود با آن مواجه هستند. در حالی که در صورت ارتباط بین زیرساخت ها و وسایل نقلیه، اتومبیل ها می توانند در فاصله های نزدیک به هم با خیالی آسوده حرکت کنند. درزمینه ی زیرساخت های جاده ای استفاده از فناوری های هوشمندانه تر مطرح است. چرا که به لطف وجود لنزهای مجازی قرار نیست برای حرکت اتومبیل ها در خطوط مربوط خود، ساخت و سازهای فیزیکی صورت بگیرد؛ ضمن این که از بروز تصادفاتی که علت آن ها خطای راننده است جلوگیری می شود و ترافیک ناشی از حواس پرتی رانندگان برای پیدا کردن جای پارک حذف خواهد شد. تمامی این موارد اثری مثبت و سازنده در هزینه های حمل و نقل، ایمنی و محیط زیست خواهند داشت.

فرصت های بزرگ معمولا با چالش های بزرگ همراه هستند. برنامه ریزی در زمینه ی حمل و نقل رایزنی های زیادی لازم دارد و برقراری ارتباط بین زیرساخت ها و اتومبیل ها نیاز به یک نقشه ی بلند مدت ۲۰ ساله خواهد داشت.

انرژی

در حال حاضر، انرژی الکتریکی از طریق شبکه ی برق به نقاط مورد نظر فرستاده می شود. در اینجا این مسئله مطرح می شود که چطور می توان بر این انرژی برای مصارف خانگی، اداری و صنعتی، نظارت و کنترل بهتری داشت.

در ساختمان های جدید، سنسورهایی قرار می گیرد که بتواند روشنایی و وضعیت تهویه ی مطبوع ساختمان (HVAC) را مدیریت کند. در این میان شرکت های زیادی هستند که برای برپایی چنین تاسیساتی اعلام آمادگی کرده اند. دو کمپانی زیمنس و GE صدرنشین لیست این شرکت ها هستند.

در محیط هایی که ترموستات های هوشمند Nest به کار رفته است، هزینه های مربوط به مصرف انرژی کاهش پیدا کرده است. این ترموستات ها دمای ساختمان را طوری تنظیم می کنند که در ساعات اوج مصرف، استفاده از انرژی به حداقل برسد. شرکت هایی مانند ویرپول، سامسونگ و ال جی هم لوازم خانگی هوشمندی مثل ماشین لباسشویی، یخچال و فریزر تولید کرده اند.

در مورد مصرف آب، می توان به کنتورهای هوشمند اشاره کرد که در صورت بروز نشتی و وجود مشکل در تاسیسات مربوط به آب، مصرف کننده را مطلع سازد. حتی بدون کنتور هوشمند، با کمک اپلیکیشن های مربوط به صورت حساب مصرف آب، می توان از میزان مصرف مطلع شد و آن را مدیریت کرد. به عنوان مثال، در شهر آستین ایالت تگزاس، مشترکان آب با استفاده از سایت dropcountr.com می توانند از میزان مصرف آب مطلع شوند ضمن این که مصرف خود را با دیگر همسایگان مقایسه کنند.

خدمات عمومی و ایمنی

علاوه بر حل مشکلات ترافیک و مصرف انرژی، ار فناوری های پیشرفته و هوشمند می توان برای بالاتر بردن سطح کیفیت امنیت، تمیزی و بهتر شدن شهر بهره برد. برای مثال در شهر بوستون ایالت ماساچوست، شهروندان می توانند با استفاده از اپلیکیشن Citizens Connect مشکلات غیراضطراری مانند سطل های زباله و چاه های آب را به وسیله ی ارسال عکس گزارش دهند. بعد از تعمیرات هم عکس محل مورد نظر به شهروندانی که مشکل را گزارش داده اند ارسال خواهد شد. اپلیکیشن دیگری به نام Paytix وجود دارد که افراد می توانند به وسیله ی آن هزینه ی پارکینگ را پرداخت کنند. در آینده ی نزدیک هم قرار است اپلیکشنی به نام Bums app ایجاد شود تا در حین رانندگی کاربران در خیابان های شهر، ناهمواری های آسفالت را گزارش دهند تا برای تعمیر آن اقدام شود.

شرکت پاناسونیک هم در حال آماده سازی لامپ های LED خیابانی است تا از آن ها در محوطه ی فرودگاه بین المللی شهر دنور واقع در ایالت کلرادو استفاده کند. این لامپ ها به دوربین های HD مجهز هستند و قابلیت تشخیص افراد را دارند. از این رو میزان روشنایی آن ها بسته به تعداد افراد تنظیم می شود. شرکت Xcel Energy هم که سازنده ی پنل های خورشیدی است در طراحی لامپ های LED همکاری داشته است. به این ترتیب پنل های خورشیدی، انرژی را در خود ذخیره می کنند و انرژی اضافی به انرژی الکتریکی روشنایی لامپ ها تبدیل می شود.

تاریخ ثابت کرده است که تکنولوژی همیشه مشکلات بشر را حل کرده و به پیشرفت او کمک کرده است. "ادوارد گلاسر"، اقتصاددان دانشگاه هاروارد در کتاب "Triumph of the city" نوشته است: شهرها بزرگ ترین دستاورد انسان ها هستند. چرا که افراد و ایده ها را به هم نزدیک تر می کنند و بستری برای تبادل فکر، فرهنگ و مهارت محسوب می شوند. هر چند که مانند تمام اختراعات بشری، مشکلی حل می شود و مشکل جدیدی به وجود می آید. با این حال، به کمک فناوری اطلاعات می توان شهرها را به شکل دیگری برای دنیای فردا توسعه داد.

منبع : zoomit.ir

چند ماه پیش بود که آئودی اعلام کرد که در قالب پروژه ای به نام ” Mission to the Moon ” در حال ساخت یک ربات ماه پیما با همکاری گروهی از دانشمندان علوم هوا، فضا بوده و اطلاعاتی از این خودرو که Lunar Quattro نام دارد منتشر نمود.حالا این کاوشگر ساخته شده و آئودی آن را به نمایشگاه خودرو دیترویت آورده است.

شاید بتوان گفت کوچک‌ترین وسیله‌ای که در نمایشگاه خودرو دیترویت ۲۰۱۶ معرفی شده، کاوشگر Lunar Quattro شرکت آئودی باشد که هدف اصلی آئودی از ساخت و ارسال آن به کره ماه، شرکت در رقابت XPRIZE Competition شرکت گوگل باشد، رقابتی که گوگل شرکت‌های مخلتف را به تولید کاوشگری کوچک دعوت نموده و از آنها خواسته تا آنها را برای طی کردن مسافت حداقل ۵۰۰ متری، به ماه بفرستند. کاوشگر شرکت آئودی نیز به همین منظور تولید شده و سازندگان از یک دوربین بسیار با کیفیت نیز برای این کاوشگر استفاده نموده‌اند که می‌تواند علاوه بر ثبت تصاویری بسیار با کیفیت، ویدئوهای با کیفیت فوق‌العاده بالایی را نیز ثبت نماید.

شاید بزرگ‌ترین و قابل توجه‌ترین تلاشی که آئودی داشته، این باشد که کاوشگر کوچک آنها وزن بسیار پایینی دارد. به چرخ‌های این وسیله نگاه کنید، با اینکه آنها به وسیله‌ی پرینتر سه‌بعدی و از جنس آلومینیوم تولید شده‌اند، اما اندازه‌ای بسیار بزرگ داشته و وزنی آنها نیز فوق‌العاده پایین است. با توجه به ساخته‌های قبلی آئودی، باید بدانید که وزن این کاوشگر تا حد زیادی نسبت به نسخه‌های قبلی کاهش پیدا کرده که این میزان، ۲۰۰ گرم به ازای هر چرخ بوده است.

البته باید بدانید که چنین کاهش وزنی، حدود ۸۰ هزار یورو برای آئودی آب خورده و البته هدف این شرکت نیز چیزی جز این موضوع و رسیدن به این وزن پایین نبوده است.

در بخش بالایی این کاوشگر، یک پنل با اندازه‌ی ۳۰۰ سانتی‌متر مربع قرار گرفته که وظیفه‌ی آن، شارژ کردن باتری‌های یون‌لیتیومی داخل کاوشگر می‌باشد. البته نوع این باتری‌ها با آنچه که در گوشی‌های هوشمند مورد استفاده قرار می‌گیرد، تفاوت زیادی دارد.

قابلیت چرخش ۳۶۰ درجه‌ی چرخ‌های کاوشگر Lunar Quattro نیز همانند آن چیزیست که هفته‌ی گذشته ناسا با رونمایی Mars Rover در پایگاه فضایی جانسون، پیش روی علاقه‌مندان قرار داد. در این مورد نیز باید بگوییم که با قرار گرفتن یک کاوشگر با فاصله‌ی چندین هزار مایلی، افزایش دادن کارایی چرخ‌ها و رساندن آن به حداکثر خود، شاید بهترین کار باشد.

لاکهید مارتین نام سازنده‌ی وسیله زیرآبی خودکار (UAV) بعدی خود، Marlin Mk3، را اعلام کرد. این وسیله جدید دارای قابلیت‌های چشمگیری بوده و مجهز به عمق عملیاتی تا 4000 متر است.

AUVها طی سال‌های اخیر قدرتمندتر شده و اکنون به عنوان ابزارهای زیرآبی مفیدی برای کاربردهای مختلف معرفی می‌شوند. در نوامبر سال 2014، از یک SeaBED AUV برای نقشه نگاری بیش از 500000 متر مربع از قطب جنوب استفاده شد که نشان داد یخ‌های قطبی ضخیم‌تر از سطح اندیشه‌ها و تفکرات ماست. اخیرا نیز یک Gavia AUV برای مطالعه‌ی توزیع جلبک در آنسوی یخ‌ها بکار گرفته شده است.

لاکهید مارتین با وسایل نقلیه‌ی بدون سرنشین ناآشنا نیست و به وضوح پتانسیل چنین وسایلی را درک می‌کند و به این ترتیب این بار SeaRobotics را به عنوان سازنده‌ی مدل برند جدید UAV تحقیق و بررسیMarlin Mk3 خود معرفی کرد.

مارلین برای مشتریان تجاری طراحی شده و با سنسورهای مختلفی همراه است که به آن اجازه‌ی بررسی‌های از راه دور و عملیاتی مانند بازبینی‌ از خط لوله‌های عمق دریا را می‌دهد. MK3 دارای تعدادی قابلیت چشمگیر می‌باشد که از جمله‌ی آنها می‌توان به باتری 44 کیلووات ساعت اشاره کرد که 24 ساعت طول عمر دارد. با چنین ظرفیتی، این دستگاه زیردریایی قادر به طی 1000 کیلومتر پیش از نیاز به شارژ مجدد، است.

بر اساس نیاز کاربر، Marlin Mk3 می‌تواند به تنظیمات مختلف سنسور مجهز شده که به آن قابلیت‌های ضبط باکیفیت ویدئو، عکس، مشخصات لیزری و سونار را ببخشد. این UAV همچنین قادر به جمع‌آوری داده، پردازش و تحلیل یافته‌ها به طور خودکار و اجرا در اعماق 4000 متری است.

Marlin Mk3، یک وسیله‌ی جالب و کاربردی بوده و همانطور که از سوی لاکهید مارتین اعلام شده می‌تواند بازی بخش UAVها را تغییر دهد.

گروهی از اخترشناسان با استفاده از داده‌های جمع‌آوری شده از تلسکوپ کپلر ناسا موفق به کشف یک طوفان لویاتانی مانند در سطح یک ستاره‌ی کوچک و دور شدند. این طوفان که طبق گزارش‌ها تا حدی بزرگ است که می‌تواند سه سیاره‌‌ی اندازه‌ی زمین را به درون خود بکشاند، متشکل از ابرهایی از مواد معدنی ریز بوده و در ماهیت خود شبیه به لکه سرخ بزرگ سیاره‌ی مشتری است.

ستاره‌ای که طوفان فوق در سطح آن یافت شد، شبیه به بدنه‌های ستاره‌های منظومه‌ی شمسی ما نیست. این ستاره که با عنوان W1906+40 شناخته می‌شود، 53 سال نوری از زمین فاصله داشته و در صورت فلکی لیرا واقع شده و متعلق به نوع ستاره‌هایL-dwarf می‌باشد. این نوع ستاره‌ها نسبتا سرد سوزانده شده و دمای سطح آنها حدود 3500º F می‌باشد و این درجه حرارت اجازه‌ی شکل‌گیری شرایط جوی مانند شرایط اخیرا مشاهده شده در W1906+40 را می‌دهد.

اغلب مواقع ستاره‌های این نوع در حفظ واکنش پیوند اتمی ناموفق بوده که منجر به تولید نور از ستاره شده و درنهایت با ستاره‌ی ناموفقی که با عنوان کوتوله قهوه‌ای شناخته می‌شود، روبه‌رو می‌شویم. با این حال بر اساس اطلاعات تخمینی در مورد سن W1906+40، اخترشناسان معتقدند که این L-dwarf قادر به دستیابی و حفظ پیوند اتمی است.

تحقیق جدید بر دو سال اطلاعات جمع‌آوری شده از تلسکوپ کپلر مبتنی است که به ضبط دوره‌ای روشنایی ستاره‌ی W1906+40 می‌پرداخت. در اغلب مواقع الگوی تضعیف نور ستاره‌ها نتیجه‌ی عبور یک فراسیاره از میان کپلر و ستاره‌ی والد است که نور ستاره را مسدود می‌کند. با این حال بر اساس مشاهدات گذشته در سال 2011 با تلسکوپ فضایی اسپیتزر، اخترشناسان می‌دانند که این تضعیف نور درواقع ناشی از عبور یک سیاره نیست، بلکه باید دلایل دیگری داشته باشد.

در ابتدا، پژوهشگران چنین فرض کرده که این تضعیف نور می‌تواند نتیجه‌ی لکه‌ی خورشیدی وسیع موجود در سطح W1906+40 باشد. این نوع از فعالیت خورشیدی، هنگامی که دمای سطحی ستاره در یک منطقه‌ی متمرکز به دلیل غلظت میدان مغناطیسی بدنه‌ی ستاره‌ای افت پیدا می‌کند، رخ می‌دهد. تحقیقات بعدی نشان داد دلیل این اطلاعات غیرمعمول، یک طوفان خورشیدی بزرگ است. این طوفان که در ماهیت خود شبیه به لکه‌ی سرخ بزرگ مشتری بوده، نوعی طوفان جدیدا کشف شده در حول یک ستاره است که هر نه ساعت یک بار حرکت می‌کند و احتمالا دو سال عمر دارد.

با حرکت رو به جلو، این گروه امیدوارند بتوانند سایر ستاره‌های شناخته شده و کوتوله‌های قهوه‌ای را در جستجو به دنبال شرایط جوی مشابه، بررسی کنند. مقاله‌ای از نتایج تحقیقات این گروه برای انتشار در ژورنال Astrophysical Journal پذیرش شده است.

کاوش در فضا به ندرت با شانس دوم مواجه می‌شود، اما آژانس فضایی ژاپن (JAXA) امروز با شانس دوم بزرگی روبه‌رو شد. این آژانس تایید کرد که سفینه فضایی Akatsuki آن با موفقیت وارد مدار ونوس در دومین تلاش خود شده است. اولین تلاش این سفینه در هفتم دسامبر 2010 صورت گرفت که خرابی موتور این سیفینه فضایی را به مدار خورشید بازگرداند.

این سفینه بدون سرنشین با موفقیت احتراقی در تراسترهای سیستم کنترل واکنش کمکی (RSC) خود در ساعت 23:51GMT تحت کنترل اتمی به مدت 20 دقیقه ایجاد کرد. این مانور از سوی مرکز اعماق فضای ژاپن و ایستگاه‌های شبکه فضایی کانبرا مدیریت می‌شد. پس از تکمیل عملیات احتراق، Akatsuki وارد موقعیت جدید برای اجرای دومین مانور طبق دستورات زمین شد.

مدارگرد ونوس Akatsuki یا پروژه‌ی Planet-C از مرکز فضایی Tanegashima ژاپن در تاریخ 21 می 2010 از روی موشک H-IIA 202 برخاست. این سفینه‌ی فضایی با هدف مطالعه‌ی اتمسفر ونوس و برآورد وضعیت‌های آن، مجهز به سه دوربین اینفرارد، یک تصویرگر ماورابنفش، یک دوربین روشنایی و یک اوسیلاتور فوق ثابت برای مشاهدات رادیویی است.

مانور امروز به دلیل اتفاقات رخ داده برای Akatsuki طی مانور اول نیاز بوده است. در مانور اول در طول مرحله‌ی احتراق، ارتباطات طبق انتظار قطع شد. با این حال این سفینه فضایی موفق به تماس مجدد طبق برنامه‌ریزی نشد و واحد کنترل ماموریت بعدها متوجه‌ی وضعیت ایمن این سفینه شد.

ارتباط با سفینه نشان داد که موتور تترااکسید هیدرازین/نتیروژن آن سه دقیقه زودتر خاموش شد به این ترتیب Akatsuki وارد مدار خورشید مرکزی شد. مهندسان بعدها به این نتیجه رسیدند که مشکل به وجود آمده در سوپاپ هلیوم معیوب موجب ورود اکسیدکننده‌ی زیاد به محفظه‌ی احتراق موتور شده است. و این عمل باعث گرم شدن بیش از حد سریع موتور و آسیب به آن می‌شود.

برای ادامه‌ی ماموریت، JAXA سفینه فضایی را در حالت بیکاری قرار داده و برنامه‌ای برای استفاده از هشت تراستر RCS برای تغییر مسیر Akatsuki و ارسال آن به مسیری به سمت ونوس طراحی کرد. این برنامه جواب داد.

JAXA اعلام کرد دو روز آینده را صرف تعیین پارامترهای مدار جدید قبل از شروع مشاهدات سیاره‌ای خواهد کرد.

یافتن مسیر در فرودگاه‌های بزرگ شهرهای ناآشنا اغلب کار سخت و گمراه کننده‌ای است. درحالیکه دریافت مسیر درست از فردی به شما کمک خواهد کرد، اما بهتر از آن وجود فردی برای بردن شما به مقصد مورد نظر می‌باشد. و در اینجاست که Spencer وارد عمل می‌شود. Spencer درواقع یک ربات چند زبانی است که به منظور هدایت مسافران در فرودگاه‌ها طراحی شده است.

کار این پروژه از فرودگاه KLM هلند آغاز شد تا از هزینه‌‌های ایجاد شده مسافران به دلیل از دست دادن پرواز، کاسته شود. پژوهشگران و تاجران پنج کشور اروپایی اکنون در

توسعه‌ی این ربات نقش دارند.

Spencer با یک نقشه‌ی داده از فرودگاه مورد نظر بارگذاری شده و قادر به تعیین موقعیت فعلی خود از طریق مجموعه‌ای از سنسورها مانند شتاب‌سنج‌ها و لیزرهای مکان‌یاب است. این ربات از لیزرهای اشاره شده همچنین برای جلوگیری از برخورد به اشیای مسیر و برآورد نزدیکی خود به علائم آشنا استفاده می‌کند.

ربات Spencer با شروع کار خود از سی‌ام نوامبر در فرودگاه بین‌المللی آمستردام، تحت دوره‌ی یک هفته‌ای آزمایشی قرار می‌گیرد و تست وسیع‌تر این ربات نیز در ماه مارس صورت خواهد گرفت. این تکنولوژی درنهایت قابل اعمال بر روی همه‌ی ربات‌هایی است که نیاز به تعامل با انسان‌ها دارند، مانند ربات‌های پرستار.

مجموعه‌ی فولکس‌واگن عینک‌های هوشمند سه‌ بعدی را در اختیار کارگران خود در کارخانه‌ی ولفسبورگ آلمان قرار داد. عینک‌های گوگل گلس نسخه‌ی Explorer توسط اپراتورهای لجستیک کارخانه برای کمک به انتخاب درست بخش‌هایی مانند شیشه‌های جلو و درایوشفت‌ها بکار خواهد رفت.

این روند در یک دوره‌ی سه ماهه تست خواهد شد و در طی آن استفاده از عینک‌های هوشمند توسط کارگران مورد نظر دو ساعت در هفته افزایش خواهد یافت. پس از چهار هفته، آنها از عینک‌ها در یک شیفت کامل استفاده می‌کنند. و در صورت دریافت نظرهای مثبت از سوی کارگران، این عینک‌ها به عنوان ابزار جدید پذیرش خواهند شد.

طرح مشابه‌ای سال گذشته از سوی بی.ام.و برگزار شد و در طی آن کارگران با استفاده از گوگل گلس اقدام به بررسی کیفیت کنترل وسایل نقلیه می‌کردند. فولکس‌واگن از عینک‌های گوگل گلس با برنامه‌ی خاص خود استفاده می‌کند. این عینک‌ها دارای یک نمایشگر اچ‌دی 25 اینچی هستند و همچنین قادر به تصویربرداری پنج مگاپیکسل و فیلمبرداری 720p می‌باشند. آنها همچنین از تکنولوژی صوتی برخوردار بوده و مجهز به اتصالات وای-فای و بلوتوث می‌باشند.

رئیس بخش لجتسیک کارخانه‌ی ولفسبورگ، رینهارد دی وریس، می‌گوید: "اهمیت دیجیتال‌سازی در حال افزایش در تولید است. عینک‌های هوشمند سه بعدی می‌توانند ارتباط و همکاری انسان و سیستم را به سطح جدیدی ارتقا دهند."

در میان مزایایی که دی وریس اشاره کرده، عملیات کنترل صوتی و لمسی قرار دارند که کارگران را از عملیات دستی تا حدی زیادی رها خواهند کرد. این عینک‌ها همچنین اطلاعات مرتبط خوبی را نشان می‌دهند، مانند مکان ذخیره‌سازی یا اعداد بخش‌ها.

فولکس‌واگن اعلام کرده استفاده از عینک‌های سه بعدی اختیاری است. کارگرانی که این عینک‌ها را انتخاب می‌کنند، تحت آموزش تدریجی استفاده از این تکنولوژی قرار می‌گیرند. در حال حاضر، سی کارگر از این عینک‌ها استفاده می‌کنند.

در شیوه‌ای مشابه با نمایشگرهای مجازی مانند Garmin HUD، نمایشگر Carloudy نیز بر روی داشبورد خودرو قرار گرفته و اطلاعات ناوبری را بر روی شیشه‌ی جلو به نمایش می‌گذارد. اما به لطف تکنولوژی نمایشگر، طراحان این ابزار وعده‌ی استفاده‌ی هفته‌ای از این دستگاه را بدون نیاز به شارژ مجدد داده‌اند.

یکی از سخنگویان مجموعه‌ی Cognitive AI Technologies، طراح این ابزار، گفته است: " Carloudy اولین HUD می‌باشد که از نمایشگر صفحه‌ی الکترونیکی بهره می‌برد (که بدون اجزای متحرک یا گرمایشی است، در تمامی شرایط نوری قابل دیدن می‌باشد و دو هفته شارژ خود را نگه می‌دارد)."

Carloudy مجهز به یک نمایشگر شش اینچی رزولوشن بالا نیمه شفاف است که از سنسور نور محیط برای تنظیم اتوماتیک روشنایی استفاده می‌کند و تصویر را بر روی شیشه‌ی جلوی خودرو بازتاب می‌نماید.

این ابزار با یک اسمارت‌فون دارای بلوتوث با اجرای یک برنامه‌ی همراه عمل می‌نماید که برای کمک به تامین ناوبری‌هایی از طریق گوگل مپز، بررسی مکان پارک و ترافیک به صورت بلادرنگ، نمایش محدوده‌ی سرعت، و کمک به یافتن سرویس‌های مفیدی مانند غذا و نوشیدنی، کارواش، هتل و موارد دیگر طراحی شده است. طراحان همچنین اشاره کرده که ویژگی‌های گمراه کننده مانند آلارم‌های پیام، نوتیفیکیشن‌های ایمیل و آپدیت‌های رسانه‌های اجتماعی از این سیستم حذف شده‌اند.

Carloudy با ابعاد 166.88x131.06x12.7 میلی‌متر و وزن 250 گرم، مجهز به یک پردازنده‌ی کم مصرف ARM، اتصالات وای-فای و بلوتوث، و یک پورت میکرو یو‌اس‌بی برای شارژ باتری است. این ابزار از دستگاه‌های هوشمند آیفون 4S و بعدها اندروید 4.4 پشتیبانی کرده و با استفاده از کنترل صوتی یا کنترلر بلوتوث غربیلک فرمان هدایت می‌شود.

 منبع : gizmaggizmag

پژوهشگران دانشگاه تگزاس احتمالا راه‌حلی را برای یکی از اصلی‌ترین مشکلات در راه ساخت وسایل الکترونیکی انعطاف‌پذیر و تاشدنی و اجزای رباتیکی نرم پیدا کرده‌اند. مدارهای الکترونیک هنگامی که به طور مداوم در مواجهه با خم شدن و انعطاف قرار می‌گیرند شکسته و بی استفاده می‌شوند، اما ژل خودترمیم جدید می‌تواند به طور خودکار این عیوب را در صورت ایجاد، اصلاح نماید.

این ژل بدون هیچ محرک خارجی عمل کرده و باید به نقاط اتصال مدار وصل شده، زیرا این نقاط از بیشترین محل‌های احتمال شکستگی هستند. هنگامی که آسیب بر اثر خم کردن بیش از حد یا موارد دیگر رخ می‌دهد، این ژل خود را بازهمگذاری کرده و مدار را با اتصال مجدد یا تعمیر اصلاح می‌کند.

این ژل از هیدروژل پلیمر رسانایی به همراه ژل فلز-لیگاند خودترمیم ساخته شده که دو جز فوق در کنار هم قوی‌تر و الاستیک‌تر هستند. جز دوم اشاره شده، خود همگذاری و درنتیجه ویژگی خودترمیم خود را از یک فریم‌ورک مکعبی حاوی مولکول‌های حل شدنی که تریپیریدین نامیده می‌شوند، دریافت می‌نماید.

پژوهشگری که این ژل جدید را ابداع کرده، Guihua Yu، بر این باور است که این ژل دارای پتانسیل کاربرد در باتری‌ها و بیوسنسورها و همچنین مدارهای الکترونیک است. گروه تحقیقاتی وی به این نتیجه رسیدند که با کنترل سنتزهای ژل با استفاده از موردی که یون مخالف دوپانت منطقی نامیده می‌شود، می‌توانند حدود ده برابر رسانایی بیشتر هیدروژل‌های پلیمری مورد استفاده در باتری‌های قابل شارژ معمولی بدست آورند.

پژوهشگران همچنین به دنبال کاربرد این ژل در تکنولوژی پزشکی، پوست مصنوعی و رباتیک‌های نرم هستند. مقالاتی در مورد ژل خودترمیم و سنتزهای آن در ژورنال Nano Letters منتشر شده است.

تار عنکبوت دارای خواص خارق‌العاده‌ای است. در میان آنها باید به قدرت همتراز با فولاد، محکم‌تر از کولار و سبک‌تر از فیبرکربن اشاره کرد. با این حال متاسفانه، پرورش عنکبوت به منظور برداشت ابریشم آنها غیرعملی است. به همین دلیل گروه‌هایی در پی ساخت ابریشم عنکبوت مصنوعی برآمدند. کمپانی ژاپنی Spiber یکی از آنهاست و اخیرا در همکاری مشترک با North Face موفق به ساخت یک نیم تنه با استفاده از فیبر QMONOS شد. این لباس که Moon Parka نامیده شده، طبق گزارش‌ها اولین پوشش ساخته شده از مواد پروتئین مصنوعی جهان می‌باشد.

کیفیت چشمگیر تار عنکبوت طبیعی عمدتا به دلیل پروتئین دخیل در ساخت آنهاست که فیبروئین نامیده می‌شود. ساخت فیبروئین کاملا دست‌ساز در آزمایشگاه کار ساده‌ای نیست، به این ترتیب Spiber به انتخاب شیوه‌ی رمزگشایی ژن مسئول تولید فیبروئین در عنکبوت‌ها و سپس بیومهندسی باکتری با DNA دارای همان صفات جهت تولید این پروتئین پرداخت. فیبروئین مصنوعی متعاقبا در QMONOS – که واژه ژاپنی عنکبوت است – تنیده شده است.

نمونه‌ی آزمایشی Moon Parka مبتنی بر طراحی Antarctica Parka مجموعه‌ی North Face است و مجهز به پوشش خارجی کاملا از QMONOS است. اگرچه فیبرهای آن می‌توانند به هر رنگی مجهز شوند، رنگ اصلی طلایی به تقلید از رنگ گوی طلایی عنکبوت در حال تار تنیدن برای آن انتخاب شده است.

طبق گزارش‌ها، نه تنها مواد سازنده مزیت‌های عملکردی متعددی را نسبت به فیبرهای پلیمر مبتنی بر نفت خام ارائه می‌دهند، بلکه فرایند تولید آن نیز سازگاری بیشتری با محیط زیست دارد. علاوه بر این، این ماده همچنین زیست تجزیه پذیر است.

اگرچه مشکلات زیادی تا قبل از تولید انبوه Moon Parka باید حل شوند، Spiber وعده‌ی عرضه‌ی تجاری این لباس را تا سال 2016 داده اما جزئیات قیمت آن را مشخص نکرده است.

هنگامی که کپسول فضایی Orion ناسا پرواز بعدی بدون سرنشین خود را اجرا کند، به دلیل پوشش حرارتی جدید خود کمی درخشان‌تر است. پوشش جدید و یگ پوشش گرمایی بهبودیافته از این سفینه فضایی در برابر شدت گرما و سرمایی که Orion در طول سفر خود با آن مواجه می‌شود و همچنین در برابر گرمای بازگشت به زمین نیز محافظت می‌کند.

ماموریت بعدی Orion یعنی Exploration Mission-1 یا EM-1 برای اواخر سال 2018 برنامه‌ریزی شده است. پس از پرتاب از روی راکت سیستم پرتاب فضایی، Orion سه هفته را در یک ماموریت در اطراف ماه می‌گذراند و سپس با سرعت بیشتر از پرواز آزمایشی اول گذشته در دسامبر 2014 به زمین بازمی‌گردد که در آن زمان این کپسول به سرعت 9100 متر/ثانیه و درجه حرارت 4000 فاراد رسیده بود. در طول ماموریت EM-1، سفینه‌ی فضایی Orion با سرعت 11000 متر/ثانیه به جو زمین برخورد کرده و درجه حرارت بیشتری را تولید می‌کند.

بنا به اعلام این آژانس، پوشش جدید نقره‌ای نه تنها از کسپول در طول بازگشت مجدد به زمین محافظت کرده، بلکه از آن در برابر انواع مختلف گرما و سرما که Orion در طول ماموریت خود با آنها مواجه می‌شود، نیز حفاظت می‌کند. ناسا اعلام کرده پوشش کنترل حرارتی متالیک و نقره‌ای متصل به ماژول خدمه‌ است. هدف آن، نگه داشتن درجه حرارت پوسته‌ی کپسول بین منفی 150 و 550 درجه فاراد است.

در کنار پوشش جدید، ناسا پوسته‌ی گرمایی اصلی این کپسول را نیز ارتقا داده است. بر اساس تجربیات کسب شده از اولین پرواز Orion، پوسته‌ی جدید دارای ساختار پشتیبانی سبک‌تر ساخته شده از تیتانیوم و فیبرکربن است. از دیگر پیشرفت‌های صورت گرفته، استفاده از فرایند ساخت جدیدی است که با هدف کاهش نیروی انسانی برای ساخت پوسته‌ی گرمایی بکار گرفته شده است. به جای ساخت پوسته‌ی پلاستیکی در یک لایه‌ی خارجی یکپارچه، این بخش به حدود 180 بلاک سلولی تقسیم شده که می‌توانند به صورت همزمان ایجاد شوند.

ناسا اعلام کرده لاکهید مارتین مسئول تکمیل نسخه‌ی تست این پوسته بوده و پوسته‌ی پرواز EM-1 هم اکنون در مرحله‌ی ساخت قرار دارد.

با الهام از حشرات قایق‌ران، گروهی از دانشمندان دانشگاه بریستول Row-bot را طراحی کردند، یک نمونه‌ی آزمایشی از ربات که می‌تواند با ورود به دریاچه‌ها و مخازن آب کثیف، میکروب‌ها را بخورد. سپس از این تغذیه برای تامین انرژی لازم خود استفاده می‌نماید.

Row-bot متشکل از دو بخش اصلی است: مکانیزم پیشرانه برای حرکت ربات به اطراف که از پدالی با قدرت یک موتور دی‌سی کوچک 0.75 وات استفاده می‌کند، و شکم مصنوعی ربات که در آن سلول سوخت میکروبی (MFC) جریان الکتریکی موتور را تامین می‌نماید.

کل سیستم با بلعیدن آب توسط ربات آغاز به کار می‌کند و MFC از باکتری‌های درون آن انرژی الکتریسیته را تولید کرده و این انرژی امکان راه‌اندازی پدال را می‌دهد. سپس این حرکت به Row-bot اجازه‌ی به درون کشیدن آب کثیف بیشتری را داده و این فرایند بارها تکرار می‌شود.

حشرات قایق‌رانی که Row-bot از آنها الهام گرفته شده، دارای پاهای پوشیده شده با مو هستند تا از شدت کشش سطحی در حین راه رفتن آنها بر روی آب کاسته شود. به همین ترتیب طراحی پدال‌های Row-bot برای افزایش بهره‌وری تغییر کرده است. هر پدال که از ساختار کامپوزیت چاپ سه‌بعدی به همراه فریم محکم پشتیبانی شونده توسط یک غشای الاستیک ساخته شده، به منظور افزایش سطح پدال در طول مرحله‌ی قدرت، انبساط می‌یابد. این غشا دارای لولایی است که زاویه‌ی حمله بر روی بخشی از پدال که زیر آب می‌ماند، را تغییر می‌دهد تا از سطح رویی و درنتیحه کشش آن کاهش یابد. MFC بکار رفته در Row-bot شبیه به یک سلول سوخت معمولی است، به جز اینکه به جای استفاده از سوخت‌های معمولی این سلول از باکتری‌ها برای تولید جریان الکتریکی استفاده می‌کند.

پژوهشگران بر این باورند که این دستگاه می‌تواند در کاربردهای مختلفی مورد استفاده قرار گیرد مانند نظارت از راه دور و بررسی‌های محیطی و عملیات پاکسازی.

نتایج این تحقیقات اخیرا در قالب مقاله‌ای در کنفرانس بین‌المللی سیستم‌ها و ربات‌های هوشمند 2015 IEEE/RSJ در هامبورگ آلمان ارائه شده است.

دانشمندان مرکز پژوهش فنی VTT فنلاند، تکنولوژی نمایشگری را توسعه داده که به زودی به شکل ناشیانه و زشت عینک‌های هوشمند پایان می‌دهند. نمایشگرهای حاصل در این شیوه باریک، سبک وزن و بسیار متمایزتر از نسل فعلی عینک‌های تکنولوژیکی است.

ترکیبی از پردازنده‌های سریع‌تر و مدیریت قدرت می‌تواند روزی عینک‌های هوشمند را به گجت‌های منتخب ما در کارهای روزانه تبدیل کند و شاید جایگزین اسمارت‌فون‌ها و تبلت‌ها شود. به این منظور، ابتدا نیاز است عینک‌های هوشمند ظاهر خود را بیشتر شبیه به عینک‌های معمولی کنند.

تکنیکی با عنوان اپتیک lightguide می‌تواند هدف فوق را کمی به واقعیت نزدیک‌تر کند. بنا به اعلام دانشمندان این پروژه، نمایشگرهای جدید بسیار شفاف و سبک وزن بوده و تنها یک میلی‌متر ضخامت دارند و مهم‌تر اینکه می‌توانند به هر شکلی ساخته شوند.

تعبیه‌ی نمایشگر مستقیما درون لنز گام رو به جلوی بزرگی در صنعت عینک‌های هوشمند به شمار می‌رود. برای اثبات عملی بودن این طرح، شرکت Dispelix Oy نمایشگری را ایجاد کرده که تصاویر را در میدان دید کاربر شکل داده و طبق گزارش‌ها این تصاویر به بزرگی یک تلویزیون 60 اینچی از مسافت سه متر هستند.

Dispelix اعلام کرده اکنون با شرکای تجاری خود در حال کار بر روی تولید انبوه این محصول است و در نظر دارد ارائه‌ی آن را از سال آینده آغاز نماید.

سامسونگ در طول سالهای گذشته دستگاههای پوشیدنی متعددی بصورت ساعت و دستبند هوشمند در رده محصولات میان رده و بالا رده ساخته است که از جمله انها می توان به Gear S2 اشاره کرد که از طراحی دایره ای برخوردار است. خبرهای جدید حاکی از ان است که این شرکت در حال کار بر روی دستبند هوشمند جدید رده پایینی می باشد.

محصول جدید این شرکت، SM-R150 نام دارد که در داخل شرکت Triathlon ان را می شناسند. این ابزار دارای همان امکانات مشابه دستبند جدید Xiaomi Mi Band شیائومی است که بتازگی به ارزش 15 دلار در چین و هند عرضه شده است. اطلاعات دقیقی از این گجت هوشمند نداریم.

از طرفی سامسونگ نرم افزار S Health را برای تمامی دستگاه اسمارت فون های غیرسامسونگ ارائه داده، پس می توان انتظار داست که این دستبند جدید اینده کره ای با تمامی گوشی های اندرویدی همخوانی داشته باشد. چه کسی می داند، شاید با ایفون های اپل نیز همخوانی داشته باشد.

در حال حاضر کمپانی‌ هایی همچون شیائومی، فیت بیت و میس‌ فیت بخش بزرگی از بازار را در رده‌ دستبند های هوشمند پایین رده در اختیار دارند. اما بایستی دید که آیا سامسونگ قادر به تغییر این وضعیت می باشد یا خیر؟

شرکت شیائومی دستبند جدید خود با نام Xiaomi Mi Band 1S را معرفی کرده است، این دستبند جانشین نسل قبلی Xiaomi Mi Band بوده و دارای ارزش تنها 15 دلار می باشد.

از انجا که دستبند هوشمند شیائومی فاقد نمایشگر است، برای بهره بردن از تمامی قابلیت های ان می بایستی از اسمارت فون استفاده نمود.

این دستبند از پلتفرم اندروید گوگل و iOS اپل پشتیبانی می کند. دارای گواهی نامه IP67 است، یعنی برای 30 دقیقه تا عمق یک متری اب مقاومت خواهد نمود.

دستبند Mi Band 1S از سنسور ضربان سنج و اندازه گیری کیفیت خواب کاربر برخوردار است. بعلاوه قادر به اندازه گیری میزان کالری های سوزانده شده و تعداد قدم های برداشته شده توسط کاربران در حین ورزش می باشد.

با دستبند شیائومی می توانید قفل گوشی ها را باز کنید. بعلاوه با ویبره خود شما را از دریافت نوتیفیکیشن ها در گوشی های شرکت اگاه می سازد.

مهمتر از همه قیمت کم این محصول است. Mi Band اورجینال با قیمت 11 دلار بیش از 6 میلیون دستگاه فروخته شد. دستگاه جدید فقط 15 دلار قیمت دارد.

به گفته IDC، شیائومی با این میزان از فروش دستبند هوشمند خود با در اختیار داشتن 24.6 درصد از سهم بازار عنوان دومین عرضه کننده‌ گجت‌ های پوشیدنی را در اختیار دارد.

Xiaomi Mi Band 1S در ابعاد 37mm x 13.6mm x 9.9 mm و وزن 5.5 گرم ساخته شده و از 11 نوامبر عرضه می گردد.

سونی عضو جدیدی از دوربین های تقریبا فراموش شده SLT را معرفی کرده است، این دوربین ها چیزی مابین دوربین های DSLRs و بدون اینه قرار دارند که با اینه نیمه شفاف خود امکان ادامه فوکوس خودکار را حتی در زمان عکسبرداری فراهم می اورند.

a68 SLT دارای سیستم فوکوس خودکار 79 نقطه ای تشخیص فاز بوده که سونی بدلایلی ان را 4D FOCUS نامیده است. سیستم ذکر شده در حالت burst قادر به سرعت عکسبرداری 8FPS است و بصورت مستمر فوکوس اتوماتیک را انجام می دهد.

پشت اینه یک سنسور 24 مگاپیکسلی APS-C EXMOR CMOS با رنج ایزوی 100-25600 و پردازشگر تصویر جدید BIONZ X تعبیه شده است.

منظره یاب الکترونیکی OLED دارای رزولوشن 1.4 میلیون نقطه است، و نمایشگر 2.7 اینچی LCD دارای رزولوشن 460k نقطه می باشد.

این دوربین از لرزشگیر اپتیکال داخلی برخوردار است که با تمامی لنزهای A-mount کار می کند. قابلیت ضبط ویدئوهای با کیفیت 1080p با کدک های 50Mbps XAVC S را فراموش نکنید.

a68 از مارس سال اینده به ارزش 600 یورو برای فقط بدنه یا 700 یورو با لنزهای DT18-55mm F3.5-5.6 SAM II دردسترس خریداران قرار خواهد گرفت.

شاید برای شما هم پیش امده، در سفر هستید و شارژ باتری دستگاه موبایلتان به پایان می رسد، درنتیجه به دنبال پریزی برای شارژ مجدد ان بر می ایید. شاید هم یک پاور بانک برای خود خریده اید، اما ان را در منزل جا گذاشته اید، یا حتی حوصله حمل ان را ندارید. خوب در این صورت چه باید کرد؟

نگران نباشید، پروژه کیت استارت جدیدی برای حل این مشکل ارائه شده است. مهندس خلاقی کمربندی با عنوان Ion Belt را ساخته که می تواند به عنوان باتری همراه شما استفاده شود. این کمربند به باتری سه هزار میلی امپر ساعتی مجهز شده که برای شارژ کامل اکثریت دستگاه اسمارت فون ها کافی می باشد.

این گجت فوق شامل یک چراغ LED بوده که میزان باتری باقی مانده کمربند شما را نشان می دهد. همچنین شامل دو درگاه USB برای شارژ ابزار هوشمند شما و البته خود کمربند می باشد.

کمربند از جنس چرم دست ساز بوده و شامل سگک های براقی است، چنانکه با هر نوع لباسی قابل ست شدن است. سازنده مدعی شده که هیچ نگرانی مبنی بر اسیب دیدن باتری درون کمربند یا حتی اتش گرفتن ان وجود ندارد، چرا که فناوری پتنت شده‌ باتری لیتیوم یون نیز این کمربند را ایزوله نگاه می‌ دارد.

سرمایه مورد نیاز برای راه افتادن رسمی پروژه کمربند فوق نیز 50,000 دلار بوده، که فعلا تا زمان نگارش این مقاله نیز 28,360 دلار جمع اوری شده است. در صورت تهیه تمام این سرمایه، کمربند به ارزش 139 دلار قیمت گذاری می گردد.

طبق گزارش منتشر شده از منبع خبری وال استریت ژورنال، گوگل تصمیم دارد تا سال 2017 میلادی دو پلتفرم کروم و اندروید را در قالب واحدی ادغام نماید، چنانکه بر روی کامپیوترهای شخصی نیز قابل نصب باشد. البته در این گزارش امده که نسخه اولیه چنین یکپارچه سازی برای سال اینده اماده می گردد.

گوگل در حال کار بر روی پروژه ای است که قرار است تا چند سال اینده به نتیجه برسد. از انجایی که سیستم عامل ترکیبی بر روی کامپیوترها اجرا خواهد شد می بایست کابران دسکتاپ از طریق فروشگاه نرم افزاری شرکت به نصب برنامه ها اقدام نمایند. این اقدام گستره دستگاه‌ های استفاده کننده از محصولات گوگل را افزایش می دهد.

مرورگر کروم گوگل نام خود را حفظ خواهد کرد، اما نام کروم بوک ها تغییر می کند. از انجایی که این شرکت تقریبا یک ماه پیش تبلت Pixel C را معرفی کرده، می خواهد به ارامی پلتفرم کروم را فراموش کند.

Sundar Pichai، مدیر عامل شرکت در کنفرانس تلفنی هفته گذشته گفته است که موبایل های امروزی به عنوان یک دستگاه کاربردی می بایست ترکیبی از کاربردهای کامپیوترهای دسکتاپ رومیزی باشند. پیچای پیش از این در سال 2009 به عنوان مسئول توسعه پروژه کروم بود.

سیستم ماهواره‌ای ناوبری عمومی Cyclone یا به طور خلاصه CYGNSS، نسل بعدی میکروماهواره‌های نظارت بر طوفان‌ها و تندبادهای ناسا است که اکنون در موسسه‌ی تحقیقاتی جنوب غرب (SwRI) تگزاس در حال مونتاژ می‌باشد.

توفان‌ها بدون هشدار می‌توانند مسیر و شدت خود را تغییر دهند. متاسفانه، سیستم‌های نظارتی ماهواره‌ای فعلی قادر به تشخیص توفان‌های فصلی هستند.

CYGNSS متشکل از یک مجموعه از هشت میکروماهواره می‌باشد و هدف از طراحی آن بهبود پیش‌بینی توفان‌ها است. این سیستم ابتدا به اندازه‌گیری بادهای سطحی اقیانوس‌ها در و در نزدیکی هسته‌ی درونی توفان‌های موسمی نواحی گرمسیری و تندبادهای چرخه‌ی حیات آنها می‌پردازد، و سپس می‌تواند پیش‌بینی‌های بهتری را از شدت، مسیر و میزان توفان‌ها فراهم کند.

مونتاژ اولین میکروماهواره‌ی CYGNSS از چهاردهم آگوست تحت هدایت دانشگاه میشیگان آغاز شد. هر میکروماهواره 29 کیلوگرم وزن داشته و در ابعاد 51x64x28 سانتیمتر طراحی می‌شود. آنها انرژی خورشیدی بوده و پس از باز شدن پنل‌ها 1.6 متر اندازه دارند. انتظار می‌رود تا هفت ماهواره طی چند هفته آماده شوند.

 منبع : gizmag