تازه های الکترونیک و تکنولوژی

پرواز قطعا یکی از کارهای انجام شونده توسط دست و یا پا است، اما شاید همیشه به این شیوه نماند. پژوهشگرانی از موسسه‌ی Flight System Dynamics از (Technische Universität München (TUM و TU Berlin به منظور تبدیل داستان‌های علمی-تخیلی به واقعیت، به توسعه‌ی شیوه‌هایی جهت کنترل هواپیماها با ذهن خلبان روی آورده‌اند. بنا به اظهارات این گروه، نه تنها این شیوه امکان‌پذیر می‌باشد، بلکه با دقت بسیار بالایی نیز اجرا خواهد شد.

اگرچه ایده‌ی کنترل ذهنی هواپیماها بسیار جادویی و عجیب به نظر می‌رسد، اما درواقع رویکردی مبتنی بر پردازش سیگنال‌های خالص است. بخشی از پروژه‌ی Brainflight، تکنولوژی است که به واسطه‌ی آن خلبان باید کلاهی مجهز به الکترودهای برق‌نگاری مغز (EEG) را بر سر بگذارد. این الکترودها به جمع‌آوری تکانه‌های الکتریکی مغز خلبان می‌پردازند که توسط الگوریتم توسعه داده شده با TU Berlin مورد بررسی قرار می‌گیرند، البته این الگوریتم تنها به بررسی آن دسته از تکانه‌هایی که مربوط به فرامین خلبانی است، می‌پردازد.

این تکنولوژی هنوز بر روی یک هواپیمای واقعی مورد تست واقع نشده، اما آزمایش بر روی آن در شبیه‌ساز‌های پرواز اجرا شده است. هفت خلبان با سطح تجربه‌های مختلف از جمله یک فرد کاملا تازه‌کار، در این تست شرکت کرده و نتایج بسیار شگفت‌انگیزی بدست آمد. افراد شرکت‌کننده با چنان از سطح از دقتی به هدایت هواپیمای شبیه‌سازی شده پرداختند که مورد نیاز اعطای گواهینامه‌ی خلبانی می‌باشد.

بنا به اظهارات گروه توسعه‌دهنده، این تکنولوژی هنوز راه درازی را در پیش دارد و در حال حاضر نمی‌توان از آن برای موارد واقعی استفاده کرد. برای مثال این رویکرد فاقد فیدبک فیزیکی است که بخش مهمی در هدایت یک هواپیما به شمار می‌رود. گروه توسعه‌دهنده در حال کار بر روی ارائه‌ی شکل‌های جایگزینی برای فیدبک می‌باشند.

مهندس هوافضا و سرپرست پروژه‌ی TUM، آقای تیم فریک می‌گوید: "هدف طولانی مدت این پروژه در این است که پرواز برای اغلب افراد امری ساده و دسترس پذیر شود. با کنترل ذهنی، پرواز ساده‌تر می‌شود. این رویکرد از بار و فشار کاری خلبانان می‌کاهد و از این رو امنیت افزایش می‌یابد. علاوه بر این خلبانان امکان آزادی عمل بیشتری را در مدیریت وظایف دیگر در کابین‌های خود خواهند داشت."

منبع : gizmag

ربات Big Dog (سگ بزرگ) از بوستون داینمیکس ممکن است به طور کامل جایگزین Beefier LS3 شود. اما این بدین معنا نیست که کاملا جایگزین آن شود. این شرکت در این ماه یک نسخه چهار پا با یک بازو به عنوان سر (یا دم) را معرفی کرده است. این ربات قدرت بلند کردن و پرت کردن یک بلوک سنگین را داراست. این ربات توسط آزمایشگاه تحقیقاتی ارتش ایالات متحده، طوری طراحی شده است که از تمام نیروهای دینامیکی بدن خود برای پرتاب بلوک استفاده می کند. این ربات چندین مرحله را قبل از چرخش و شتاب دادن بازوی خود طی می کند.ابتداً خود را کمی بالا می کشد- مانند ورزشکاری که می خواهد دیسکی را پرتاب کند- که به طور زیادی قدرت پرتابش را افزایش دهد.

در مورد تعادل ربات می توان گفت هیچ رباتی به اندازه ی بیگ داگ نمی تواند تعادل خود را حفظ کند در نتیجه به راحتی می تواند از پس هر تست و آزمایشی برآید.تا حدودی گیج کننده است که در پیکربندی جدید، این ربات از دو بازو استفاده نمی کند، فرمی که پیش تر توسط محققان مطرح شده بود. در سال 1990 دولت مردان ژاپنی از یک ربات انسان نمای بازرسی نیروگاه هسته ای رونمایی کردند که روی چهار پا راه می رفت. ایده ی این ربات این گونه بود که از ترکیب پایداری چهار پا با بعضی از قابلیت های انسان بود. اخیراً تیمی در انستیتو تکنولوژی ایتالیا طرحی را با اضافه کردن یک جفت بازو به ربات چهار پای HyQ،احتمالاً به دلایل مشابه، رونمایی کردند.

شاید با یک یا دو دست، بیگ داگ – که میلیون ها دلار برای توسعه هزینه برمیدارد- بتواند به سربازان در انجام ماموریت های سنگین کمک نماید. همچنین، اگر در نسخه های بعدی دو بازو برای بلند کردن اجسام تعبیه شود، بیگ داگ توانایی بلند کردن اجسام سنگین تر از این را خواهد داشت.

دانلود کلیپ

منبع : gizmag

نوع جدیدی از دستگاه پزشکی می‌تواند روزی منجر به جلوگیری از دردهای مزمن در بیماران با توزیع درست سیگنال‌های درد طبیعی بدن شود. پمپ یونی کوچک ساخته شده در دانشگاه لینکوپینگ سوئد، از اجزای الکترونیکی کوچکی تشکیل شده و قابل کاشت در بیماران می‌باشد تا به عنوان از بین برنده‌ی سیگنال‌های درد در عصب نخاعی پیش از ورود آنها به مغز، عمل کند.درست مانند شیوه‌ی عمل یک پیس‌میکر در ارائه‌ی پالس‌های الکتریکی جهت اصلاح ضربان قلب نامنظم، پمپ یونی نیز به ارسال انتقال دهنده‌های عصبی برای جلوگیری از ورود سیگنال‌های درد به مغز، اقدام می‌کنند. تفاوت در این است که به جای استفاده از الکترودها جهت ارسال سیگنال‌های الکتریکی، این دستگاه از مواد سازگار بیولوژیکی ساخته شده و سیگنال‌های شیمیایی را برای ادغام‌سازی بهتر با سیستم‌های درونی مانند بدن ما، ارسال می‌نماید، درست مانند یک ترانزیستور شیمیایی.

نحوه‌ی عملی این دستگاه به صورتی‌ست که تخفیف‌دهنده‌های درد بدن را برای مداخله در کار حرکت سیگنال‌های درد در عصب‌های نخاعی به سمت مغز، تحریک می‌نماید. محققان این پمپ را بر روی موش‌های هشیار با حرکت آزادانه آزمایش کرده‌اند. طی این آزمایش، انتقال دهنده‌ی عصبی انتشار درد γ-aminobutyric اسید (GABA) به چهار ناحیه‌ی مختلف آسیب دیده‌ی عصبی، ارسال شد. در نتایج مشخص شد این دستگاه با موفقیت توانسته سیگنال‌های درد را از رسیدن به مغز مسدود نماید و همچنین دارای اثرهای جانبی کمی باشد.دنیل سیمون، استاد دانشگاه لینکوپینگ، می‌گوید: "ویژگی منحصربفرد کار ما این است که از بخش‌های الکترونیکی ارگانیک برای ارسال سیگنال‌های شیمیایی خود بدن استفاده می‌کنیم. مواد ارگانیک به سادگی توسط بدن پذیرفته می‌شوند."طبق اعلام گروه سازنده، این دستگاه طی پنج تا ده سال آینده می‌تواند در کاربردهای پزشکی مورد استفاده قرار گیرد. نتایج تحقیقات این گروه در ژورنال Science Advances منتشر شده است.

همه می‌دانیم که فضا فاقد جاذبه است. جاذبه‌ی صفر نه تنها آزاردهنده بوده، بلکه بر سلامت فضانوردان نیز تاثیر می‌گذارد. آزمایشگاه Draper ماساچوست با بودجه‌ی ناسا، یک لباس فضایی جدید را تحت عنوان V2Suit طراحی کرده که از تکنولوژی جدید لباس‌های فضایی برای ایجاد نوعی از جاذبه‌ی مصنوعی استفاده می‌نماید که به فضانوردان امکان بالا و پایین رفتن و عملکرد راحت‌تر را می‌دهد.در واقعیت جاذبه‌ی صفر، محیطی است که انسان‌ها برای بودن در آن طراحی نشده‌اند. فقدان جاذبه نه تنها بر روی حرکت انسان تاثیر می‌گذارد، بلکه موجب از دست رفتن ماهیچه و استخوان انسان نیز می‌شود و بر بینایی، سیستم عصبی، قلب، و تعدادی دیگر از توابع بدن تاثیر می‌گذارد.

تکنولوژی V2Suit به منظور کاستن از میزان برخی از این مشکلات، با شبیه‌سازی جاذبه در یک مقیاس شخصی طراحی شده است. این تکنولوژی از ژایروسکوپ‌های متصل به سنسورها و واحد اندازه‌گیری اینرسی جهت تامین مقاومت متغیر و واقعی برای حرکات بدن فضانوردان استفاده می‌کند و به آنها حس داشتن جاذبه را می‌بخشد. بر اساس اطلاعات، این تکنولوژی به فضانوردان امکان حرکت سریع‌تر را در فضا، هماهنگی بهتر و ثبات بیشتر را می‌دهد. همچنین با این ویژگی فضانوردان می‌توانند پس از اتمام ماموریت سریع‌تر به زندگی عادی خود بر روی زمین دست یابند.طبق اعلام Draper، تکنولوژی V2Suit همچنین دارای کاربردهای زمینی نیز می‌باشد. این آزمایشگاه اشاره کرده که چگونه این سیستم مقامت قابل استفاده در تن درمانی برای افراد مسن، آسیب‌دیدگان تصادف و بیماران عصبی-عضلانی است.گام بعدی این پروژه، آزمایش پرواز این تکنولوژی لباس فضایی با بودجه‌ی ناسا می‌باشد. در صورت موفق پیش رفتن برنامه‌ها، Draper خبر از آماده بودن این لباس فضایی طی پنج تا ده سال آینده را داده است.

اگرچه هنوز کارهای زیادی باید انجام شود تا ربات های مینیاتوری دقیقا مانند حشرات حرکت کنند، اما آزمایشگاه میکرورباتیک هاروارد با تازه ترین نمونه خود، گام های بلندی در این زمینه برداشته است. این گروه به تازگی نمایشی از میکروربات سیار هاروارد (HAMR) خود، یک ربات چهارپای 4.4 سانتی متری را ارائه داده که می تواند بسیار سریع و در حدود 8.4 طول بدنه در هر ثانیه حرکت کند.

لطفا به ادامه مطلب مراجعه کنید!

دیود نورافشان یا آنچه با نام LED شناخته میشود قهرمانان ستایش نشده دنیای الکترونیک هستند. LED ها ده ها کار متفاوت را انجام می دهند و در تمامی وسایل یافت می شوند. مثلا در ساعت های دیجیتالی اعداد را درست می کنند، در کنترل ها اطلاعات را جابه جا می کنند، صفحه ساعت را روشن می کنند و به شما می گویند وسیله هایتان چه زمانی روشن شده اند. انبوهی از آنها در کنار هم صفحه نمایش های بزرگ و یا چراغ های راهنمایی را شکل می دهند.

می توان آنها را به حباب های کوچک نوری تعبیر کرد که به سادگی در مدارهای الکترونیکی گنجانده می شوند. اما برخلاف لامپ های رشته ای معمولی دارای رشته فیلامان سوزان نیستند و هرگز داغ نمی شوند. آنها تنها در اثر حرکت الکترون ها در یک ماده نیمه رسانا نور تولید می کنند و طول عمرشان اندازه یک ترانزیستور استاندارد است، چیزی حدود هزار ساعت بیشتر از لامپ های رشته ای. این ال ای دی ها در تکنولوژی جدید تلویزیون به کار رفته اند که نسبت به تلویزیون های LCD باریک تر هستند.

در ادامه بیشتر با تکنولوژی آنها آشنا می شویم.

دیود چیست؟

دیود ساده ترین وسیله نیمه رساناست. نیمه رساناها موادی هستند که توانایی های متفاوتی برای هدایت جریان الکتریکی دارند. اغلب نیمه رساناها از رساناهایی تشکیل شده اند که دارای مقدار زیادی ناخالصی (اتم های یک ماده دیگر) هستند که با آنها افزوده شده. به پروسه اضافه شدن دوپینگ گفته می شود.

در ال ای دی ها ماده رسانا معمولا از آلیاژ آلومینوم-گالیوم-آرسناید (AlGaAs) تشکیل شده است. در آلیاژ خالص آلومینوم-گالیوم-آرسناید، تمامی اتم ها به طور کامل به همسایه هایشان زنجیر شده اند و هیچ فضایی برای الکترون های آزاد جهت هدایت جریان الکتریکی باقی نگذاشته اند. در ماده دوپینگ شده، اتم های اضافی این تعادل را با اضافه کردن الکترون های آزاد اضافی و یا با ایجاد حفره ها به هم میزنند. هر کدام از این تغییرات باعث می شود که ماده رسانایی بیشتری به دست آورد.

یک نیمه رسانا با الکترون های اضافی ماده نوع N نامگذاری می شود زیرا دارای ذرات اضافی با بار الکتریکی منفی است. در ماده نوع N الکترون های آزاد از حوزه با بار منفی با حوزه با بار مثبت حرکت می کند.

یک نیمه رسانا با حفره های اضافی ماده نوع P نامگذاری می شود زیرا دارای ذرات اضافی با بار الکتریکی مثبت است. الکترون ها می توانند از یک حفره به دیگری بپرند و از حوزه با بار منفی به حوزه با بار مثبت بروند. در نتیجه، این طور به نظر میرسد که حفره از حوزه با باز مثبت به حوزه با بار منفی جابه جا شده اند.

هر دیود از قسمتی با ماده نوع N و قسمتی با ماده نوع P تشکیل شده که به هم پیوسته اند و در انتهای هر سمت یک الکترود وجود دارد. این ترتیب قرار گرفتن مواد باعث می شود جریان الکتریکی فقط در یک جهت حرکت کند. وقتی هیچ ولتاژی به دیود اعمال نمی شود، الکترون های ماده نوع N در نزدیکی محل اتصال حفره های موجود در ماده نوع P را پر می کنند و یک ناحیه تخلیه بوجود می آورند. در ناحیه تخلیه ماده نیمه رسانا به حالت عایق اولیه اش باز میگردد و همه حفره هایش پر می شوند و هیچ الکترون آزادی نمی ماند و جریان الکتریکی برقرار نمی گردد.

برای رهایی از ناحیه تخلیه، باید الکترون ها از ناحیه N به ناحیه P بروند و حفره ها نیز در مسیر برعکس حرکت کنند، به این منظور باید سمت نوع N به قطب منفی و سمت نوع P به قطب مثبت وصل شوند. الکترون های آزاد سمت نوع N توسط الکترود منفی دفع و توسط الکترود مثبت جذب می شوند. حفره های ماده نوع P در مسیر برعکس حرکت می کنند. وقتی اختلاف ولتاژ بین دو طرف به اندازه کافی زیاد شود الکترون های داخل ناحیه تخلیه نیز از داخل حفره های خارج شده و آزادانه حرکت می کنند. ناحیه تخلیه ناپدید می شود و بار الکتریکی در دیود حرکت می کند.

چنانچه سمت نوع P را به قطب منفی و نوع N را به قطب مثبت وصل کنید، جریان در جهت برعکس جاری نخواهد شد. الکترون های منفی در سمت ماده نوع N جذب الکترود مثبت می شوند و حفره های ماده نوع P جذب الکترود مثبت می گردند و در نتیجه هیچ جریانی در محل اتصال برقرار نمی شود و ناحیه تخلیه بزرگ تر از پیش می گردد.

دیود چطور نور تولید می کند؟

نور شکلی از انرژی است که می تواند توسط اتم آزاد شود. نور از بسته های بسیار ریزی تشکیل شده است که انرژی و تکانه دارند اما جرم ندارند. این ذره های که فوتون نامیده می شوند واحدهای پایه تشکیل دهنده نور هستند.

فوتون ها در نتیجه حرکت الکترون ها آزاد می شوند. در یک اتم، الکترون ها در اوربیتال هایی در اطراف هسته حرکت می کنند. الکترون ها در اوربیتال های مختلف مقدار انرژی های متفاوتی دارند. الکترون های که در اوربیتال های دورتر از هسته حرکت می کنند انرژی بیشتری دارند.

برای آنکه الکترون بتواند از یک لایه به لایه دیگری که انرژی بالاتری دارد برود باید از جایی انرژی اش تامین شود. اما اگر از یک اوربیتال بالایی به یک اوربیتال پایین تر برود انرژی آزاد می کند. این انرژی به شکل فوتون آزاد می شود. هر چه تغییر انرژی بین لایه های اوربیتال بیشتر باشد، فوتون آزاد شده دارای انرژی بیشتری خواهد بود که با فرکانس بالاتر توصیف می شود.

همانطور که پیشتر دیدیم الکترون های آزادی که در دیود حرکت می کنند می توانند به داخل حفره ها بیفتند. این به معنی رفتن به یک اوربیتال پایینتر و در نتیجه آزاد کردن انرژی به شکل فوتون می باشد. این اتفاق در همه دیودها رخ می دهد اما فوتون ها فقط در برخی مواد و آلیاژهای خاص قابل دیدن هستند. به عنوان مثال اتم های دیود سیلیکونی استاندارد نوعی مرتب شده اند که الکترون در فاصله های کوتاهی حرکت می کند و درنتیجه فرکانس فوتون ها آنقدر کم است که با چشم قابل دیدن هستند. فرکانس آنها در قسمت مادون قرمز طیف نوری هستند و برای کنترل از راه دور ها بهترین گزینه اند.

دیودهای نور افشان قابل دیدن (VLED) مانند آنهایی که در ساعت های دیجیتال وجود دارند از موادی ساخته می شوند که فاصله بین نوار رسانایی و اوربیتال های پایینی بزرگ تر است و از آن جایی که این فاصله با فرکانس فوتون نسبت مستقیم دارد در نتیجه فرکانس فوتون بیشتر می شود. به عبارت دیگر این فاصله رنگ نور تابیده شده از ال ای دی را تعیین می کند. بسته به ماده ای که در ساخت آنها به کار می رود رنگ ال ای دی ها از مادون قرمز تا ماورای بنفش تغییر می کند.

محققان با الهام از تار عنکبوت شیشه مخصوصی طراحی کره‌اند که می‌تواند با انعکاس نور فرابنفش خورشید از برخورد پرندگان با شیشه پیشگیری کند. تار عنکبوت قادر به بازتابش اشعه فرابنفش خورشید است که از لانه حشره در مقابل حمله پرندگان محافظت می کند و همین مساله ایده‌ای برای طراحی و ساخت شیشه تار عنکبوتی توسط شرکت آلمانی Arnold Glas شد. کار طراحی و تولید این شیشه که از تار عنکبوت الهام گرفته شده است، چندین سال به طول انجامید و محققان پوشش های مختلفی را مورد آزمایش قرار دادند که در نتیجه شیشه تولید شده با پوشش Mikado مورد تأیید کارشناسان قرار گرفت. شیشه Ornilux برای چشم انسان کاملا معمولی است، اما در چشم پرندگان به صورت ساختار تار عنکبوتی دیده می شود. این شیشه در یک تونل پرواز در یکی از مناطق طبیعی مورد آزمایش قرار گرفت. در این آزمایش پرندگان در دو محوطه که با شیشه Ornilux و شیشه معمولی پوشیده شده بود به پرواز درآمدند. برای پیشگیری از برخورد و آسیب دیدگی پرندگان یک تور محافظ در جلوی شیشه ها نصب شدند. نتایج آزمایش‌ها نشان می دهد، شیشه تار عنکبوتی باعث کاهش ۶۶ تا ۶۸ درصدی برخورد پرندگان با شیشه در مقایسه با شیشه های معمولی می شود. از این نوع شیشه در مرکز حیات وحش کانادا، باغ وحش آلمان و ساختمان راه آهن کوهستانی اتریش استفاده می شود و مسوولان حیات وحش در جزیره «لیندسفارن» در شمال شرق انگلیس برای نخستین بار از این نوع شیشه برای برج تفریحی این منطقه استفاده کردند. این جزیره در برخی فصول سال میزبان بیش از ۳۰۰ گونه مختلف پرنده است و وجود یک برج بر بالای تپه برای مشاهده نمای زیبای حیات وحش این منطقه موجب برخورد پرندگان با شیشه های ساختمان می شود.

تیمی متشکل از پدر و پسر دست به ساخت یک صندلی چرخدار هوشمند زده‌اند که به افراد دچار ناتوانی‌های جسمی اجازه می‌دهد با کنترل ذهنی به آسانی با صندلی خود در اطراف حرکت کنند.پروفسور هانگ نگوین، رئیس دانشکده مهندسی و فناوری اطلاعات دانشگاه سیدنی به همراه پسر خود جردن که در حال تکمیل پایان‌نامه دکترای خود در رشته مهندسی زیست پزشکی است، دست به ساخت این صندلی چرخدار هوشمند موسوم به « TIM(دستگاه هوشمند کنترل ذهنی)» زده‌ است.این صندلی چرخدار با استفاده از الکترودها برای شناسایی امواج ذهنی به چهار فرمان ابتدایی پاسخ می‌دهند. برای حرکت به جلو، کاربر باید یک مکعب روبیک در حال حرکت را تصور کرده، برای حرکت به چپ باید نوشتن یک نامه و برای حرکت به راست چند حالت ریاضی پایه را در ذهن بیاورد و در نهایت برای توقف باید چشمان خود را ببندد.جردن هفت سال پیش در یک تصادف رانندگی به طور موقت فلج شده بود اگرچه توانست به سرعت بهبود یابد، اما این تجربه وی را با احساس محدودیت استقلال و حرکت آشنا کرد.این جوان ۲۷ ساله تحقیقات خود را بر روی این صندلی چرخدار هوشمند به عنوان بخشی از پایان‌نامه خود آغاز کرد و موفق به کسب یک بورسیه برای ادامه این پژوهش شده است.این دستگاه می‌تواند به افرادی که قادر به استفاده از صندلیهای چرخدار کنونی و گزینه‌های کنترل آن برخوردار نبوده، این امکان را می‌دهد که بدون نیاز به دست و تنها با قدرت فکر بطور مستقل حرکت کنند. کما اینکه این دستگاه قادر به احساس محیط اطراف خود بوده و یک کمک گردش امن را در جریان حرکت ارائه می‌کند.

این محققان در تلاش برای ارائه این صندلی چرخدار به بازار در سه سال آینده هستند.

یک شرکت انگلیسی از یک دست پروتزی جدید رونمایی کرده که توسط یک برنامه تلفن همراه هوشمند قابل کنترل است.

شرکت «Touch Bionics» اعلام کرد که محصول فوق انقلابی«i-limb» آن با یک برنامه جدید «biosim» کنترل می‌شود.این برنامه که با جدیدترین محصولات اپل تطبیق‌پذیراست برای دستیابی سریع کاربران این دستهای مصنوعی به ۱۴ الگوی حرکتی و گرفتن طرحی شده است.این محصول برخلاف سایر پروتزهای رایج، به ارائه پنج انگشت کارا شامل انگشت شست با قابلیت گردش کامل به منظور ارتقاء مهارت پرداخته است.سازندگان این دستاورد را یک پیشرفت چشمگیر در فناوری i-limb خود خوانده‌اند.قدرت گردش انگشت شست به طور مستقیم توسط علائم عضله کاربر یا به طور خودکار به عنوان بخشی از الگوی حالت از پیش تعیین شده قابل کنترل است.گزینه جدید «گرفتن سریع» از برنامه کنترلی تلفن همراه biosim به کاربران اجازه می‌دهد تا به طور خودکار ۲۴ الگوی مختلف حرکت دست را بر روی پروتز خود با یک فشار بر روی نمایشگر فعال کنند.شرکت Touch Bionics در ماه ژانویه از دستیابی به ۱۰ میلیون پوند فروش سالیانه برای اولین بار خبر داده بود. طبق گزارش‌های این شرکت همچنین درآمد آن در سال ۲۰۱۲ پس از توسعه خطوط تولید تا ۱۷ درصد افزایش داشت.این توسعه شامل راه‌اندازی دست پروتزی « i-limbفوق‌العاده» و ارتقایی برای راه‌حل رقمی آن برای افراد فاقد انگشت بوده است.

ربونات از نظر قدرت، از ربات های چالاک و ماهر قبلی که شبیه انسان بودند پیشی گرفت؛ اما بدلیل رعایت ایمنی، بهتر است که فعلاً در کنار انسانها کار کند. این ربات می تواند اشیا 20 پوندی را با دستانش بالا برده و در فاصله نزدیک یا دور از بدنش نگه دارد. این مقدار حدود چهار برابر سنگین تر از مقداری است که سایر رباتهای ماهر قبلی نگه می داشتند.

ربونات 2، اولین ربات انسان نماست که حتی به فضا هم رفته است. آن از طریق فضاپیمای اکتشافی شاتل به ایستگاه فضایی بین المللی منتقل شده است. این ربات، یک ربات ماهر و چالاک بوده که توسط مهندسان ناسا و جنرال موتورز طراحی شده است و در حال انجام اولین ماموریت خود به سر می برد. صدایی مسلسل وار از این ربات تکرار می شود که می گوید: من در فضا هستم! سلام کیهان!

وزن این ربات بیش از 300 پوند بوده و از آلومینیوم و فولاد ساخته شده است و می تواند تا 20 پوند را با هر یک از دستانش بلند کند. هزینه ساخت آن بالغ بر 2.5 میلیون دلار بوده و دارای 38 پردازشگر کامپیوتری است. کریس وردیین ,یکی از مهندسین الکترونیک در پروژه ربونات ناسا، به دنیای کامپیوتر گفت:" فضانوردان و هیات اعزامی به فضا نیازمندند که با این ربات احساس راحتی کنند و این اولین ربات شبیه انسان در فضاست. من تصور می کنم آن در شروع کارش می تواند بسیار ترسناک باشد. اگر شما فیلمی درباره رباتها دیده باشید می توانید این طور حس کنید که آن واقعاً ترسناک است."

زمان هایی در تاریخ بود که حتی ساده ترین چیز هایی که هم اکنون اطرافمان مشاهده میکنیم یک رویا تلقی میشد. 10 سال پیش کسی از تلفن همراه استفاده نمیکرد، یا اگر با هزینه های فراوان آن را خریداری مینمود، با جثه بزرگ و سنگین آن مواجه میشد، اما اکنون بهترین گجت ها را میتوان در جیب هر فردی یافت.در سال های نه چندان دور فیلم هایی در سینما دیده میشد که عده ای میتوانستند یک تصویر سه بعدی از محلی را به نمایش در بیاورند. در بیشتر موارد این تصاویر قابل لمس و سه بعدی نبودند و یک تصویر شناور بودند. شما هم حتما دوست دارید که این تجربه را به صورت سه بعدی داشته باشید.

inFORM چیست؟

inFORM یک صفحه نمایش پویا است که میتواند تصایر سه بعدی را برای شما به نمایش در بیاورد، بنابراین کاربران میتوانند با اطلاعات دیجیتال به صورت ملموس ارتباط برقرار کنند. inFORM همچنین میتواند با محیط فیزیکی اطراف خود نیز ارتباط برقرار کند، برای مثال جسمی که بر روی این سطح حرکت میکند. شرکت کنندگان در یک کنفرانس ویدوئی میتوانند به صورت فیزیکی نمایش داده شوند که به آن ها قدرت حضور از راه دور و همچنین برقراری ارتباط را به صورت فیزیکی به انها میدهد.این صفحه نمایش پویا توسط متخصصان دانشگاه MIT امریکا ساخته شده است.

این گروه در حال حاضر در حال کاوش بروی حوزه های نرم افزاری برای استفاده در inFORM هستند. یکی از زمینه هایی که این گروه بر روی آن کار میکنند داده های جغرافیایی ، مانند نقشه ها، GIS ، مدل زمینی و مدل های معماری است. برنامه ریزان شهری و معماران میتوانند مدل سه بعدی از طراحی خود را برای درک بهتر مشاهده نمایند، به اشتراک بگذارند و در مورد طرح مورد نظر به بحث و گفتگو بنشینند.علاوه بر این، inFORM به طراحان این اجازه را میدهد که از مدل خود یک نمونه را بدون نیاز به چاپ سه بعدی (در رزولوشن های پایین) در اختیار داشته باشند.در نهایت، از این صفحه میتوان در تصویر برداری پزشکی همانند  CT scan استفده کرد. تصویر را به صورت سه بعدی مشاهده کرد و با آن تعامل داشت.

مشاهده ویدئو

دانلود با کیفیت HD

منبع : MIT

یکی از محدودیت های همیشگی معلولان استفاده از ویلچر هایی است که فقط در مسیر های صاف و بدون مانع میتوانند حرکت کنند. اما این ویلچر که توسط سیون پیرس طراحی و ساخته شده است را میتوان به کوه و بیابان هم برد

این ویلچر خارق العاده و پر قدرت به معلولان اجازه میدهد تا با آن به گشت و گذار در دشت ها و تپه ها بپردازند بدون اینکه به کسی محتاج باشند. نام این ویلچر هکسهاگ است.