در چهارم و پنجم ماه ژوئن، مسابقات فینال سری رقابت‌های رباتیک دارپا (DRC) در Fairplex در Pomona کالیفرنیا برگزار می‌شود. در این مسابقات که بازدید از آن برای عموم آزاد است، 25 گروه بین‌المللی برای کسب جایزه‌ی 3.5 میلیون دلاری رقابت می‌نمایند. در ادامه نگاهی بر جزئیات این رقابت‌ها داریم.
برگزاری مسابقات رباتیک دارپا با الهام از فاجعه‌ی هسته‌ای Fukushima در پی سونامی 2011 ژاپن، که خرابی‌های به بار آمده مانع از رسیدن امدادگران و کارگران به دریچه‌های گاز و بستن آن‌ها و در نتیجه آسیب دیدن راکتورها بوده است، برگزار می‌شوند. اگرچه در آن حادثه نهایتا رباتها به مکان‌های آسیب دیده وارد شدند، اما دارای عملکرد کندی بوده‌اند.
این واقعه دارپا را بر آن داشت تا رقابت‌هایی را برای توسعه‌ی بیشتر رباتهای نیمه خودکار که قابل فعالیت در مناطق آسیب دیده به جای ابزارها و انسانها باشند، برگزار نماید. در ژوئن 2013، یک رقابت مجازی با حضور 26 گروه با استفاده از رباتهای شبیه‌سازی آغاز شد. این رقابت در با یک رقابت فیزیکی و حضور 16 تیم با استفاده از رباتهای واقعی و کابلی برای عبور از روی موانع و انجام وظایفی با استفاده از ابزارها، ادامه پیدا کرد.
رقابت امسال، شاهد حضور 25 گروه خواهد بود. نیمی از این گروه‌ها از ایالات متحده، پنج گروه از ژاپن، سه گروه از کره، دو گروه از آلمان و تک گروه‌هایی از ایتالیا، هنگ‌کنگ و چین می‌باشند. این گروه‌ها برای دریافت درمجموع 3.5 میلیون دلار رقابت می‌نمایند، شامل دو میلیون دلار برای گروه اول، یک میلیون دلار برای گروه دوم و پانصد هزار دلار برای گروه سوم. رباتهای شرکت کننده می‌توانند از انواع مختلف انسان‌نما، رباتهای چهارپا و رباتهای ردیاب باشند اما همه‌ی انواع باید بدون نیاز به منبع انرژی خارجی، پشتیبانی مکانیکی و با قابلیت‌های ارتباطی محدود با کنترلرهای خود، به عملیات بپردازند. دیدگاه اصلی مسابقات DRC 2015، سخت‌تر کردن سطح رقابت‌ها برای رباتها نسبت به گذشته است.
دکتر گیل پرات، مدیر برنامه‌های DRC می‌گوید: "بخش قابل توجه‌ای از رباتهای شرکت‌کننده در طول رقابت با مشکلات زیادی مواجه خواهند شد. اما ما این پیچیدگی را به عمد به وجود آورده‌ایم. دارپا خطرات زیادی را برای جایزه‌های قابل توجه‌ی خود در نظر گرفته است، از این رو باید انتظار رقابت‌های بسیار سختی را داشت."
در طول این مسابقات دو روزه، هر ربات برای هر کدام از هشت رقابت خود یک ساعت زمان دارد، که این هشت وظیفه باید به ترتیب و پس از هم انجام شوند. هر ربات باید به منطقه‌ی حادثه رانده شده، به سمت ساختمان مورد نظر راه یابد، یک در را باز نماید، یک شیرفلکه را بچرخاند، و یک سوراخ در دیوار ایجاد نماید. در این مدت، سطح ارتباطات بسیار پایین خواهد بود از این رو رباتها باید با درجه‌ی بالایی از خودمختاری عمل نمایند.
تفاوت عمده‌ی این رقابت‌ها با رقابت‌های 2013 در آن است که این بار رباتها به هیچ گونه کابل امنیتی متصل نمی‌بشند، از این رو در صورت افتادن بر روی زمین، هر ربات باید خود به تنهایی بلند شده و به مسیر ادامه دهد. در صورتی که ربات افتاده بر زمین قادر به ادامه نباشد، گروه شرکت‌کننده می‌تواند از ربات دیگری برای کمک به ربات اصلی و کسر ده دقیقه از زمان به عنوان جریمه اقدام نماید. تمامی این قابلیت‌ها نیاز به رابط‌ها، سنسورها و نرم‌افزار پیشرفته دارند. علاوه بر این، رباتها باید از باتری‌های پیشرفته‌ای استفاده کنند.
دارپا از عموم مردم برای تماشای این رقابت‌ها و دیدن تفاوت میان رباتهای داستان‌های علمی-تخیلی و رباتهای واقعی دعوت به عمل آورده است. قطعا با شروع این رقابت‌ها خبرهای بیشتری را منتشر خواهیم کرد.
منبع : gizmag
موضوعات مرتبط: رباتیک ، الکترونیک ، ،
اگرچه هنوز کارهای زیادی باید انجام شود تا ربات های مینیاتوری دقیقا مانند حشرات حرکت کنند، اما آزمایشگاه میکرورباتیک هاروارد با تازه ترین نمونه خود، گام های بلندی در این زمینه برداشته است. این گروه به تازگی نمایشی از میکروربات سیار هاروارد (HAMR) خود، یک ربات چهارپای 4.4 سانتی متری را ارائه داده که می تواند بسیار سریع و در حدود 8.4 طول بدنه در هر ثانیه حرکت کند.
لطفا به ادامه مطلب مراجعه کنید!
موضوعات مرتبط: رباتیک ، الکترونیک ، ،
ربونات از نظر قدرت، از ربات های چالاک و ماهر قبلی که شبیه انسان بودند پیشی گرفت؛ اما بدلیل رعایت ایمنی، بهتر است که فعلاً در کنار انسانها کار کند. این ربات می تواند اشیا 20 پوندی را با دستانش بالا برده و در فاصله نزدیک یا دور از بدنش نگه دارد. این مقدار حدود چهار برابر سنگین تر از مقداری است که سایر رباتهای ماهر قبلی نگه می داشتند.
ربونات 2، اولین ربات انسان نماست که حتی به فضا هم رفته است. آن از طریق فضاپیمای اکتشافی شاتل به ایستگاه فضایی بین المللی منتقل شده است. این ربات، یک ربات ماهر و چالاک بوده که توسط مهندسان ناسا و جنرال موتورز طراحی شده است و در حال انجام اولین ماموریت خود به سر می برد. صدایی مسلسل وار از این ربات تکرار می شود که می گوید: من در فضا هستم! سلام کیهان!
وزن این ربات بیش از 300 پوند بوده و از آلومینیوم و فولاد ساخته شده است و می تواند تا 20 پوند را با هر یک از دستانش بلند کند. هزینه ساخت آن بالغ بر 2.5 میلیون دلار بوده و دارای 38 پردازشگر کامپیوتری است. کریس وردیین ,یکی از مهندسین الکترونیک در پروژه ربونات ناسا، به دنیای کامپیوتر گفت:" فضانوردان و هیات اعزامی به فضا نیازمندند که با این ربات احساس راحتی کنند و این اولین ربات شبیه انسان در فضاست. من تصور می کنم آن در شروع کارش می تواند بسیار ترسناک باشد. اگر شما فیلمی درباره رباتها دیده باشید می توانید این طور حس کنید که آن واقعاً ترسناک است."
موضوعات مرتبط: رباتیک ، الکترونیک ، تکنولوژی نو ، ،
موضوعات مرتبط: رباتیک ، الکترونیک ، تکنولوژی نو ، ،