سنجاقک‌ها دارای مغزی به اندازه‌ی یک دانه برنج بوده و چشمان آنها قادر به دیدن وسعت چشم انسان‌ها نمی‌باشند. با این حال در زمان ردیابی یک سوژه‌ی متحرک، این حشره بسیار خوب عمل می‌کند. این حشرات می‌توانند شکار خود را با سرعت 60 مایل بر ساعت تعقیب کرده و در 97% موارد موفق به گرفتن شکار می‌شوند. اکنون گروهی از پژوهشگران دانشگاه آدلاید استرالیا از نتایج کسب شده از تحقیقات بر روی سنجاقک‌ها و سایر حشرات به منظور بهبود و ارتقای بینایی کامپیوتر استفاده می‌کنند.
یکی از پیچیده‌ترین چالش‌های پیش‌روی ربات‌ها در بینایی دقیق و مناسب، ردیابی سوژه‌های متحرک در یک پس‌زمینه ترکیبی می‌باشد. انسان‌ها قادر به اجرای این ویژگی اما با دقت خیلی بالا هستند. این عملیات نیاز به قدرت مغزی زیاد داشته و ما به خوبی حشرات نمی‌توانیم در این موارد از چشمان خود استفاده کنیم. ما باید شی را شناسایی کرده، آن را از بک‌گراند جدا کرده، و بر روی آن و ردیابی حرکات آن تمرکز کنیم. گروه پژوهشگران فوق به دلیل ذکر شده به جای شبیه‌سازی تیزی بینایی انسان‌ها برای ردیابی سوژه‌های متحرک به معکوس آن روی آورده‌اند.
الگوریتم‌های توسعه داده شده در دانشگاه آدلاید به تقلید از ردیابی بینایی حشرات با تمرکز بر پس‌زمینه به جای تمرکز بر هدف استفاده کرده و سپس به هدف اجازه‌ی حرکت برخلاف آن را داده‌اند. این رویکرد از حواس‌پرتی کاسته و به سیستم زمان بیشتر جهت محاسبه‌ی مسیر سوژه را می‌دهد. این سیستم بینایی اکتیو، به انجام حرکات کوچک جهت تحت دید داشتن هدف اقدام می‌کند اما تمرکز آن همچنان بر روی پس‌زمینه می‌باشد.
در تست‌های اولیه، این الگوریتم بیست برابر سریع‌تر از الگوریتم‌های ردیابی هدف معمولی انجام گرفت. با این حال فعلا تنها با شبیه‌سازی مواجه هستیم. این تکنولوژی هنوز بر روی یک ربات اجرا نشده است که گام بعدی گروه دانشگاه آدلاید می‌باشد. این گروه اکنون در حال کار بر روی انتقال الگوریتم بینایی اکتیو به یک ربات است که شاید قادر به ردیابی بهتر نسبت به دستگاه‌های دیگر باشد.
منبع : geek
نظرات شما عزیزان:
موضوعات مرتبط: رباتیک ، تکنولوژی نو ، ،