اگرچه پیش از این شاهد توسعه‌ی چندین نوع بازوی پروتزی کنترل شونده توسط قدرت تفکر بوده‌ایم، اغلب آنها با ایمپلنت‌هایی کاشته شده درون کورتکس حرکتی مرکز کنترل حرکات مغز انسان، عمل می‌کنند. درنتیجه حرکت بازوها تاحدی نامنظم بوده، همچنین معمولا تاخیری میان تفکر کاربر و حرکت بازوها وجود دارد. با این حال، اکنون گروهی از پژوهشگران نتایج یک آزمایش را منتشر کرده که در آن این محدودیت‌ها تا حد زیادی کاهش یافته‌اند.
در سال 2013، اعضای این گروه – متشکل از دانشمندان کالتک، کالج پزشکی USC Keck، و مرکز توانبخشی ملی Rancho Los Amigos – یک جفت از مجموعه‌ی الکترودهای 4x4mm را در کورتکس پاریتال پشتی (PPC) فردی معلول با نام اریک جی.سورتو کاشتند. برخلاف کورتکس حرکتی که به کنترل مستقیم حرکات می‌پردازد، PPC مسئول قصد و تفکر و تصمیم به حرکت است.
این مجموعه‌ها در دو بخش از PPC آقای سورتو قرار گرفتند، یکی از آنها برای کنترل تصمیم حرکت بازوها و دیگری برای گرفتن یک وسیله. هر کدام از این مجموعه‌ها حاوی 96 الکترود هستند که به نوبه‌ی خود به نظارت بر فعالیت یک نورون می‌پردازند. کابل‌های کشیده شده از محفظه‌ی جمجه به دو مجموعه الکترود، به یک سیستم کامپیوتری متصل بوده که فعالیت عصبی را به فرامین حرکتی رمزگشایی می‌کند. سپس این کامپیوتر اقدام به ارسال این فرامین به بازوی رباتیکی می‌نماید.
پس از مدتی آموزش، سورتو اکنون قادر به استفاده از بازو برای اجرای فعالیت‌هایی مانند لرزاندن دست، نوشیدن نوشیدنی، و حتی بازی سنگ-کاغذ-قیچی می‌باشد، علاوه بر این حرکات دست وی اکنون نرم‌تر و منظم‌تر صورت می‌گیرد. او همچنین با استفاده از یک رابط می‌تواند به کنترل حرکات اشاره‌گر روی نمایشگر کامپیوتر بپردازد.
منبع : gizmag
نظرات شما عزیزان:
موضوعات مرتبط: رباتیک ، تکنولوژی نو ، ،